A:Penunggu setia(Setia menunggu Tampa Ada Apa-apa usaha)
B:Setia Pejalan Kak(Alhamdulillah mampu jugak berjalan)
C:Kereta Maju(Alhamdulillah ade gak kenderaan kereta sport)
D:Terbang Kapal(Alhamdulillah laju siot kapal terbang tuh.....)
Cerita ini bermula dimana masing-masing bercita-cita mahu pergi ke Kota Orang-Orang Kaya tapi kota nih memang jauh la kira nya kalau mahu pergi mesti banyak berlanjer nye tak pon paling kurang kena la ade kereta sport macam Cik Kereta Maju he..he..he........Alhamdulillah selamat sampai Nye nanti....Naik kereta sport la katekan sekali tekan Berdesuppppppppp pergi nya.....
Nak yang hebatnye naik la Kapal terbang macam Cik Terbang Kapal yang tuh jangan cakap la Paling laju tuh.........Hak..hak..hak....
Berlakulah dialog antara Cik Penunggu Setia dan Cik Setia Pejalan Kaki..........
Cik Penunggu Setia :Wei Cik Setia Pejalan Kaki nak kemana tuh bawak beg besar tuh......????
Cik Setia Pejalan Kaki :Ya Allah,Cik Penunggu Setia nih Kawe nak pergi Kota Orang-Orang Kaya la..
Tanya pulak dah dia nih......
Cik Penunggu Setia :Kamu nih bermimpi ker apa ha...??????Kamu ingat Kota tuh macam nak pergi kedai
Mak Piah ujung kampung kita nih ker???? lain la Cik Kereta Setia dan Cik Terbang
Kapal diorang ade kenderaan nye Selamat sampai nye.....
Cik Setia Pejalan kaki:Ya Allah,Cik Penunggu Setia Kawe tahu la tempat yang nak pergi jauh nuh...Betul lah
tuh Mereka ade Kereta ade kapal terbang..tapi Kawe sedar siapa Kawe nih kalau nak
dibandingkan dengan mereka.....Tapi Kawe tak nak jadi macam Cik Penunggu Setia
asyik mengeluh cakap orang ada itu dan ini...tapi tak jadi ape nye jugak....Ha Cik
Penunggu Setia Cikgu Kawe cakap ''Kalau Harapan Tampa Usaha dan Ikhtiar
Terpedaya jugak Kita Nih"(Hanya Tinggal Angan-Angan Mak Jenin)....Dengar tuh Cik Penunggu Setia...
Cik Penunggu Setia:Ala Kamu nih Kalau kamu nak pergi dengan berjalan kaki macam tuh kamu tahu banyak
bahaya nya kang tak pasal-pasal dirompak ditengah jalan , diculik nye orang,tersesat jalan nye nanti tak
pon.....................mati ditengah jalan jawabnye nanti macam mana???????haaaaa....haaaaa....haaaa.......
Cik Setia Pejalan Kaki:Hak...Hak....HAk....Penakut Punya Kamu nih Cik Penunggu Setia....tengok belum
keluar dari kampung nih lagi kamu dah sangka yang bukan-bukan....yang kamu dok cakap macam tuh
macam la kamu dah keluar dari kampung nih...setahu Kawe kamu lah setia menunggu macam nama diberi
Hak....Hak..Hak..Hua..Hua...Hua....
Cik Penunggu Setia:Humpppppppp.....Ikut kamu la malas nak layan.....
Cik Setia Pejalan Kaki:Jangan marah Cik Penunggu Setia Kawe tak benci kamu tapi kawe tak suka Sikap
kamu tuh....Mudah-mudahan kamu berubah nye nanti "BIIZNILLAH".....yang sangka kamu yang bukan-
bukan tuh bagi saya tiada betulnya bagi saya jikalau dikampung ini ada golongan macam kita berempat tak
mungkin di luar sana tiada orang seperti kita nih...jadi Kawe tak berseorangan dijalan ini akan Kawe
ketemu orang seperti Kawe nih....untung-untung Jumpa Orang Yang Ada Kereta Besar boleh Kawe
menumpang Insyallah Ada Rezeki buat kawe dijalan ini he..he..he..
Oleh itu Cik Setia Pejalan Kaki mulakan langkah nye dengan bergaya maklumla nak berjalan jauh nih macam
melancong...hak...hak..hak..hak...
Kesimpulannye:
- Kita harus bersyukur dengan apa yang telah Allah berikan kepada kita bak kata patah ( "kita yang ada Kaki Jalan la...yang Ada Kepak pi terbang La....He..he..he...)
- Janganlah sangka kita melebihi dari harapan dan tawakal kita kepada Allah
- Seperti kisah diatas jangan sangka yang Cik pejalan Setia tidak akan sampai pada tujuaan nye kerana dia tetap terus berjalan walaupun sampai nye lambat jikalau dia sampai dia tetap sama dengan Cik Kereta Maju dan Cik Terbang Kapal.Berbeza pula dari Cik Penunggu Setia tiada apa yang dia dapat hanya berada di takuk lama semua benda sama sahaja kepada dia...dia tetap mengeluh benda yang sama sahaja sedangkan yang lain berbahgia dengan pengembaraan yang mereka lalui dan kedukaan dahulu tidak lagi menjadi masalah buat mereka...he...he..he..
- Janganlah duk Asyik duk pandang lebih orang sahaja nanti kita jugak yang lemah dalam apa yang kita mahukan.Kurangnya Bersyukur kepada Allah menyebabkan rasa kurang Nikmat dalam pemberian Allah dan menyempitkan dan Meresahkan kehidupan kita....Allahua`lam.
p/s:Gapai la tujuan apa yang Kamu nak gapai mengikut kemampuaan yang Allah berikan kepada kamu dan janganlah berputus asa mengharap rahmat Allah....
